Met dit hunebed als kansel hielden
hervormde geestelijken o.l.v. Menso Alting in de 16e eeuw hun geheime hagepreken
tegen het paapse gezag. Vandaar de bijzondere naam. Nu is dit steengraf
het pronkstuk onder de hunebedden. Het werd in 1959 door prof. Van Giffen op
de helft van de dekheuvel na, zo goed mogelijk in de oorspronkelijke staat
teruggebracht en vormt als zodanig een educatieve en toeristische trekpleister.
Bij de inventarisatie van 1918 trof hij dit hunebed "in droevige staat"
aan. Van de zes dekstenen waren er nog maar twee over en deze waren in
de kelder gegleden. Twee van de twaalf draagstenen waren manco evenals
de vijf poortstenen en vrijwel alle kransstenen. Om een reconstructie mogelijk
te maken moesten ontbrekende stenen van elders uit het Drentse land worden
aangevoerd. Het toch al geruïneerde hunebed D33 werd hiervoor opgeofferd.
Ofschoon zoiets een rechtgeaard archeoloog tegen de borst stuit, gaf Van
Giffen zich onder druk van de omgeving en vanwege de educatieve waarde
gewonnen. De openingen tussen de dek-, zij- en sluitstenen werden
weer met stopstenen opgevuld. De toegangspoort, bestaande uit vier zijstenen
en één deksteen werd gereconstrueerd, de vloer van de kelder
met kinderhoofdjes geplaveid en met granietgruis geégaliseerd. Tenslotte
werd het hunebed voor ruim de helft weer met een dekheuvel, bestaande uit
zand en zoden, toegedekt. Aan de voet van de heuvel werd de niervormige
krans van 28 staande randstenen in ere hersteld.
Het hunebed is te voet via een fraaie boslaan langs het huifkarrencentrum bereikbaar. Een bronzen portret in een kei gemetseld geeft Van Giffen, ook wel eens de 'vader' van de hunebedden genoemd, de verdiende eer.Twee infozuiltjes geven informatie. |
Hieronder
heb ik d.m.v. fotobewerking de reconstructie
afgemaakt. Zo moet een middelgroot hunebed
er na de voltooiing hebben uitgezien. De
grootste dekstenen steken nog net boven
de dekheuvel uit. Waarschijnlijk is de ingang
met een houten deur afgesloten geweest.
Kijk
hier om te zien in welke staat Van Giffen
dit hunebed in 1918 aantrof en hier voor een kaartje van de omgeving. |
D47 |