"Het hunebed verkeert in een zeer gehavenden staat; de oorspronkelijke toestand is bij benadering nog wel herkenbaar", stelde Van Giffen in 1918 vast. Het hunebed lag in een kuil in het midden van de nog grotendeels aanwezige dekheuvel. Ook hier valt weer de troosteloze oneindigheid van de heidevlakte waarin het hunebed is gelegen op. Als we even de balans opmaken van het aantal stenen van toen, en die vergelijken met de huidige toestand, dan weten we hoeveel stenen Van Giffen heeft moeten laten aanrukken om de reconstructie mogelijk te maken. Dekstenen: toen 2, nu 6. Sluitstenen compleet. Zijstenen: toen 10, nu 12,. Poortstenen: toen 0, nu 5. Kransstenen: nu 28, toen (mogelijk) 8 . Dus 31 stenen: 4 dekstenen, 2 sluitstenen, 5 poortstenen en 20 kransstenen. Bovendien een hele hoop stop- en pakstenen, drempelsteen en vloerkeitjes. Een hele klus ! Maar het resultaat mag er nog steeds zijn ! Het hunebed is sinds 1871 eigendom van de Provincie.

(Bron: Atlas bij "De Hunebedden in Nederland", dr.A.E.van Giffen, 1925)