D18 ziet er netjes en compleet uit. Om dat te bereiken moest er echter nogal wat aan worden gesleuteld. Stalen pennen houden twee van de zeven dekstenen op hun plaats. De 14 zij- en 2 sluitstenen zijn voltallig en ook zijn er nog 2 poortzijstenen die echter niet direct opvallen omdat ze bijna helemaal onder het zand zitten.

Dit monument is ongetwijfeld, zowel in foto als in schilderij, het meest vereeuwigde hunebed ooit. De schilderachtige en karakteristieke eik die D18 tot 1984 sierde had daar zeker mee te maken. Deze was echter zo met het monument vergroeid dat hij de samenhang met het graf bedreigde en daarom helaas moest worden verwijderd. Sindsdien ligt dit hunebed er wat kaaltjes bij.

D17 en D18 zijn uitvoerig beschreven door provinciaal archeoloog Wijnand van der Sanden in zijn in april 2007 verschenen boek "Reuzenstenen op de Es"

Kijk hier om te zien in welke staat Van Giffen dit hunebed in 1918 aantrof klik hier voor een kaartje van de omgeving.